Przedstawiono analizę występowania najważniejszych fenotypów oporności na antybiotyki wśród drobnoustrojów, izolowanych z zakażeń stwierdzonych w 5 klinikach Instytutu Reumatologii w latach 2004–2005. Ich pojawianie się lub dynamika występowania stanowią poważny problem kliniczny i terapeutyczny, i powinny być systematycznie badane. W trakcie tej analizy wyłoniły się korzystne zjawiska, jakimi przykładowo były: • stosunkowo mały odsetek występujących szczepów MRSA (ang. methicillin-resistant S. aureus, S. aureus oporny na metycylinę) (7,2%), • marginalna obecność paciorkowców Streptococcus spp. opornych w mechanizmie MLS_B (ang. resistance to macrolide, lincosamide and streptogramin B) na makrolidy, linkozamidy i streptograminy B oraz Enterococcus spp. opornych na wankomycynę (VRE – ang. vancomycin resistant enterococci) – w obu przypadkach po 1 izolacie, • niewielki procent (4,1%) pałeczek jelitowych z rodziny Enterobacteriaceae, produkujących -laktamazę o rozszerzonym spektrum substratowym – ESBL (ang. extended-spectrum -lactamase). Do niekorzystnych, a wręcz alarmujących tendencji należało: • stosunkowo częste (18,5%) izolowanie wśród szczepów CNS (ang. coagulase negative staphylococci) fenotypów opornych w mechanizmie MLS_B na makrolidy, linkozamidy i streptograminy B, MRCNS (ang. methicillin resistant coagulase-negative staphylococci) metycylinoopornych (50%) oraz wieloopornych (72,7%), • duży odsetek (37%) enterokoków opornych na duże stężenie aminoglikozydów – HLAR (ang. highl-level aminoglycoside resistance), • częste występowanie wielooporności i szczepów ESBL wśród pałeczek Gram-ujemnych niefermentujących, sięgające 80% oraz ich zwiększony odsetek (18,2%) oporności na karbapenemy (leki ostatniej szansy). Ponadto autorzy dokonali szczegółowej analizy występowania oporności na poszczególne chemioterapeutyki wśród wybranych grup taksonomicznych drobnoustrojów, w celu ułatwienia klinicystom stosowania terapii, zwłaszcza empirycznej. W dyskusji przedstawiono główne implikacje kliniczne, które mogą towarzyszyć stwierdzonemu fenotypowi oporności, nie zawsze adekwatnej do określonej lekowrażliwości in vitro. Zwrócono również uwagę na pewne mechanizmy, doprowadzające do powstawania niektórych fenotypów oporności.