Dokonano badań na 494 szczepach pałeczek z rodziny Enterobacteriaceae (w tym 77% – Escherichia coli), izolowanych z zakażeń (głównie układu moczowego i ran/ropni) pacjentów hospitalizowanych w 4 klinikach Instytutu Reumatologii w latach 2006–2008. Za pomocą metod rekomendowanych przez Krajowy Ośrodek Referencyjny ds. Lekooporności Drobnoustrojów poszukiwano w nich szczepów produkujących enzymy: β-laktamazy, kodowane plazmidowo (ESβL) i chromosomalnie (AmpC), rozkładające hydrolitycznie większość antybiotyków β-laktamowych, szeroko stosowanych w terapii empirycznej i celowanej.
Analiza uzyskanych wyników wykazała:
• dużą różnorodność (11 spośród 20 izolowanych gatunków Enterobacteriaceae) gatunków produkujących te enzymy, aczkolwiek przeważnie niski ich odsetek (5,6% – ESβL, 1,4% – AmpC),
• wykrywane enzymy w ok. 16% doprowadzały do wielooporności ogólnie badanych drobnoustrojów, ale w przypadku niektórych (Proteus sp., Enterobacter sp., Klebsiella sp.) prawdopodobnie były decydującym czynnikiem sprawczym tej lekooporności,
• poszczególne kliniki/oddziały różniły się odsetkiem badanych pałeczek Enterobacteriaceae produkujących te enzymy, co miało znaczenie epidemiologiczne i prognostyczne,
• śledzenie występowania szczepów produkujących ww. β-laktamazy odgrywa ogromną rolę w ukierunkowywaniu terapii zakażeń o etiologii Enterobacteriaceae, wykrycie tych enzymów zmienia bowiem diametralnie kliniczną interpretację oporności na β-laktamy, niezależnie od wyników uzyskanych w badaniach in vitro.