Stosowanie leków biologicznych, do których zalicza się m.in. przeciwciała przeciwko czynnikowi martwicy nowotworów α, może być związane ze zwiększoną zapadalnością na zakażenia o etiologii bakteryjnej, wirusowej czy grzybiczej. Supresja układu odpornościowego czasami zmienia typowy przebieg kliniczny infekcji w porównaniu z przebiegiem u osób immuno-kompetentnych. Obserwuje się tendencję do uogólnienia zakażenia i/lub nietypowego, skąpoobjawowego przebiegu. Przedstawiono przypadek 60-letniej kobiety chorej na reumatoidalne zapalenie stawów o agresywnym przebiegu od ok. 12 lat, obciążonej wieloletnią cukrzycą typu 2, leczonej adalimumabem, metotreksatem i prednizonem, przyjętej do szpitala z powodu bolesnej zmiany o charakterze naciekowo-zapalnym na bocznej powierzchni prawego podudzia. Przeprowadzona diagnostyka doprowadziła do rozpoznania ropnia tkanek miękkich prawego podudzia o etiologii Salmonella sp. (ryc. 1, 2). Etiologia została potwierdzona badaniem bakteriologicznym wydzieliny uzyskanej po chirurgicznym nacięciu ropnia. Zastosowano antybiotykoterapię zgodną z antybiogramem oraz leczenie miejscowe (miejscowo działające leki odkażające i regularna wy­mia­na sączków), uzyskując bardzo dobry efekt kliniczny (ryc. 3). W cza­sie diagnostyki i leczenia odstawiono metotreksat i adali­mumab. Powstanie ropnia było prawdopodobnie poprzedzone skąpoobjawowym, ograniczonym jedynie do stanów gorączkowych, zakażeniem Salmonella i bakteriemią. Należy również wziąć pod uwagę możliwość nosicielstwa i reaktywacji zakażenia w wyniku stosowanych leków immunosupresyjnych. Z powodu wciąż rosnącej liczby chorych stosujących leki biologiczne warto zwrócić uwagę na to, że zakażenia w tej grupie chorych mogą mieć bardzo nietypowy przebieg oraz etiologię. Decyzja o ponownym stosowaniu leku z grupy leków modyfikujących przebieg choroby, ewentualnie o ponownej kwalifikacji do leczenia biologicznego, będzie podjęta po zakończeniu antybiotykoterapii.