Ziarniniak Wegenera (ZW) to choroba systemowa należąca do grupy martwiczych ziarniniakowych zapaleń naczyń. Zajmuje głównie naczynia tętnicze małego i średniego kalibru, nie omija jednak żył i naczyń włosowatych. Badania epidemiologiczne ostatnich lat sugerują wzrost zachorowań na tę chorobę zwłaszcza w krajach Europy Północnej. W niniejszej pracy autorki przedstawiły retrospektywną analizę 7 pacjentów z ziarniniakami Wegenera, leczonych w Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA w latach 1996–2006. Czas obserwacji wynosił od roku do 9 lat. U wszystkich obserwowanych chorych występowały objawy ogólne w postaci stanów gorączkowych, utraty masy ciała i narastającego osłabienia. U 4 osób choroba rozpoczęła się bólami i obrzękami stawów, u 2 kaszlem i krwiopluciem, a u 1 osoby zmianami ocznymi. Zajęcie górnych dróg oddechowych było obecne w 5 przypadkach (75%), zajęcie dolnych dróg oddechowych również w 5 (75%). Zmiany ustąpiły szybko po standardowym leczeniu. Wszystkie obserwowane przez autorki przypadki ziarniniaka Wegenera charakteryzowały się ciężkim przebiegiem z zajęciem nerek. Oprócz standardowego leczenia u 1 chorej z szybko postępującą niewydolnością nerek przez 2,5 roku stosowano leczenie nerkozastępcze w postaci dializ i po 3 latach wykonano przeszczepienie nerki. Dwóch chorych zmarło w trakcie obserwacji – pierwsza osoba z powodu zatrzymania akcji serca w schyłkowej niewydolności nerek, druga – z powodu krwawienia podpajęczynówkowego z przebiciem do układu komorowego (komora III, IV i rogi potyliczne obu komór bocznych). Czas remisji wynosił 1–9 lat. Nawroty wystąpiły u 3 chorych. Występowanie przypadków zespołu Wegenera w stosunku do wszystkich hospitalizowanych w naszym wysokoprofilowym szpitalu stanowiło 7 przypadków na 232 591 chorych hospitalizowanych w ciągu 9 lat. Nasze dane potwierdzają wyniki innych obserwacji o bardzo agresywnym przebiegu i konieczności bardzo agresywnego leczenia oraz o dużym wskaźniku śmiertelności w tej chorobie (28,5% u obserwowanych przez autorki chorych). Na uwagę zasługuje stosunkowo krótki okres choroby do czasu ustalenia rozpoznania u chorych.