W badaniu BOS-1 u kobiet po menopauzie u 43% odnotowano prawidłowe wartości gęstości mineralnej kości (bone mineral density – BMD, u 42,2% odpowiadające osteopenii i u 14,8% – osteoporozie. W tej grupie kobiet 30% przebyło złamania osteo-porotyczne, z tego w 24,5% przy prawidłowym BMD, w 25,5% poniżej T-score –2,5 i w 50% przy osteopenii. Średni T-score osób ze złamaniami nie przekraczał –1,6. Identyfikacja klinicznych niezależnych czynników ryzyka złamania umożliwiła analizę przyczyn obniżenia wytrzymałości kości niezależnych od BMD. Wprowadzenie oceny 10-letniego ryzyka złamania (RB-10), jako kryterium diagnostycznego i leczniczego, wymaga znajomości ryzyka populacyjnego (RP-10), aby właściwie ocenić poziom zagrożenia złamaniem, który wymaga już leczenia. W BOS-2, przypadkowej, nieselekcjonowanej kohorcie 1608 kobiet po 40. roku życia, posługując się algorytmem FRAX™WHO z i bez badania BMD, wykazano: 1) RP-10 głównych złamań osteoporotycznych (biodro, kręgi, typu Collesa, kość ramienna) wzrastające od 5,2% z BMD i 4,8% bez BMD w 5. dekadzie życia do 23,9% i 29,5% odpowiednio w 9. dekadzie, średnio 11,8% z i 11% bez BMD, oraz 2) RP-10 złamania biodra od 0,4% i 0,5% do 11,4% i 15%, średnio 3,1% z i 2,8% bez badania BMD. Stwierdzono, że 71% osób ze złamaniami miało BMD o średnim T-score 1,5, identycznym jak u kobiet bez złamań. Uzasadnia to kierowanie się w decyzjach klinicznych nie „rozpoznaniem osteoporozy densytometrycznej”, tylko oceną indywidualnego, całkowitego ryzyka złamania RB-10.