Zapalenie tęczówki to ostra, nawrotowa choroba prowadząca do postępującego uszkodzenia wzroku, a u 20% pacjentów do ciężkiego, trwałego upośledzenia widzenia i/lub ślepoty. Dodatkowe objawy choroby układowej występują u 60% pacjentów z zapaleniem tęczówki, u 85% chorych z tej grupy obraz kliniczny pozwala na rozpoznanie spondyloartropatii seronegatywnej (SpA). Jednak aż u 30% chorych z zapaleniem tęczówki nie udaje się ustalić czynnika etiologicznego choroby. W opisanym badaniu obserwacji poddano 20 chorych (11 mężczyzn, 9 kobiet) na nawrotowe, nieinfekcyjne zapalenie tęczówki. Rozpoznanie choroby układowej udało się postawić u 9 pacjentów (45%), we wszystkich przypadkach była to spondyloartropatia seronegatywna. Leki z grupy przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby (DMARDs) były stosowane u 17 pacjentów (85%), lekiem pierwszego rzutu była cyklosporyna A, obserwację w przebiegu leczenia prowadzono przez co najmniej 11 mies. u każdego chorego. Nawrót zapalenia tęczówki nastąpił u 4 chorych, 13 pozostawało w remisji przez cały okres obserwacji. Analiza proporcji skumulowanych pokazała istotne statystycznie wydłużenie czasu trwania remisji po zastosowaniu leczenia w porównaniu ze średnim czasem remisji przed leczeniem DMARDs. Uzyskane wyniki pozwoliły na wyciągnięcie wniosku, że leczenie DMARDs u chorych na nieinfekcyjne zapalenie tęczówki wydłuża czas trwania remisji, niezależnie od współistnienia objawów choroby układowej.