Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest przewlekłą, zapalną, układową chorobą tkanki łącznej, prowadzącą do niepełnosprawności, inwalidztwa i przedwczesnej śmierci. Przewlekły i okaleczający charakter RZS oraz ograniczona skuteczność i niepożądane skutki postępowania terapeutycznego wpływają na jakość życia pacjentów. Wraz z rozwojem choroby, deformacją stawów i postępującą niesprawnością chory staje się zależny od otoczenia, ma problemy z akceptacją choroby, co niesie ze sobą wiele problemów natury nie tylko fizycznej, ale również psychologicznej i społecznej. Pacjent potrzebuje wsparcia i opieki ze strony najbliższych i personelu medycznego. Celem pracy była ogólna ocena jakości życia w wymiarze funkcjonowania fizycznego, psychicznego, społecznego i środowiskowego; ocena wpływu czynników społeczno-demograficznych na subiektywną ocenę jakości życia pacjentów z RZS; ocena wpływu czasu trwania choroby na jakość życia. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że pacjenci są niezadowoleni ze swojego zdrowia, wraz z czasem trwania choroby i postępem zmian stawowych i narządowych gorzej oceniają swoje funkcjonowanie, zwłaszcza w sferze fizycznej, potrzebują wsparcia i pomocy, co szczególnie dotyczy osób samotnych. Wielokierunkowe postępowanie terapeutyczne powinno zmierzać w kierunku nie tylko łagodzenia dolegliwości związanych z chorobą, ale także poprawy funkcjonowania pacjenta, a co za tym idzie, poprawy jakości jego życia.