Badania podjęto w celu uzyskania orientacyjnego określenia występowania zmian zwyrodnieniowych stawów międzypaliczkowych rąk w polskiej populacji i oceny znaczenia tych zmian dla chorych. Zbadano 100 osób, oceniając stawy palców II, III, IV, V u 50 mężczyzn i 50 kobiet w wieku od 47 do 84 lat (średnia wieku 62 lata). Guzki Heberdena (zmiany zwyrodnieniowe stawów międzypaliczkowych dalszych) wykryto u 59 osób, a guzki Boucharda (zmiany w stawach bliższych) w 27 przypadkach. W zdecydowanej większości stopień zaawansowania tych zmian był niewielki. Najczęściej zmiany były zlokalizowane na palcu II, gdzie były najbardziej zaawansowane. Najrzadsze i najmniejsze były zmiany stawów palca IV. Guzki Boucharda okazały się dwukrotnie, a guzki Heberdena prawie dwukrotnie częstsze u kobiet niż u mężczyzn. W prawych rękach wykrywano nieco częściej zmiany zwyrodnieniowe, ale w lewych rękach więcej było zmian bardziej zaawansowanych. Skargi na bóle rąk zgłosiło 64% kobiet i 36% mężczyzn z chorobą zwyrodnieniową palców rąk. Dla 8% kobiet i 17% mężczyzn, u których wykryto guzki, dolegliwości te były związane z istotnym ograniczeniem funkcji rąk. Wyniki badań z użyciem czynnościowego wskaźnika Dreisera wykazały, że stopień upośledzenia sprawności rąk zależał głównie od dolegliwości – był znacznie większy w rękach bolesnych (6,98 pkt) niż niebolesnych (1,24 pkt). Aż 32 chorych szukało wcześniej różnych form leczenia guzków Heberdena i Boucharda. Najczęściej stosowali oni farmakoterapię. Zmiany zwyrodnieniowe stawów palców rąk są bardzo częste w polskiej populacji. Dla znaczącej części chorych stanowią one istotny problem zdrowotny.