Młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe jest rzadką chorobą autoimmunologiczną o nieustalonej etiologii zajmującą skórę, mięśnie i narządy wewnętrzne. Należy do grupy idiopatycznych zapalnych miopatii. W odróżnieniu od postaci występujących u dorosłych charakteryzuje się innym przebiegiem, np. występowaniem wapnicy w układzie szkieletowo-mięśniowym.
Fizjoterapia jest leczeniem uzupełniającym podstawowe leczenie farmakologiczne. Zastosowana już we wczesnym okresie choroby zapobiega hipokinezji. Poprzez profilaktykę przykurczów oraz mobilizację mięśni posturalnych umożliwia przywrócenie utraconych funkcji aparatu ruchu i wpływa na poprawę samopoczucia młodocianych. Ze względu na specyfikę choroby oraz jej rzadkie występowanie u dzieci i młodzieży na podstawie klinicznych obserwacji układu ruchu chorych w pracy podjęto próbę opisania charakterystycznych zaburzeń funkcji oraz przedstawiono propozycję usprawniania.