Celem pracy była ocena przebiegu zespołów bólowych krzyża u pacjentów z otyłością. Materiał pracy stanowiło 152 pacjentów. W grupie kobiet i mężczyzn obliczono BMI (body mass index). Podziału dokonano za graniczną wartość BMI uznając 30. Pacjenci byli badani neurologicznie, oceniano stan funkcjonalny kręgosłupa. Na podstawie radiogramów lędźwiowego odcinka kręgosłupa mierzono także kąt lordozy lędźwiowej oraz kąt przodopochylenia kości krzyżowej. W badanym materiale objawy otyłości stwierdzono u 36 pacjentów (23% spośród całej grupy). Nadwagę, która odpowiada 25 i więcej pkt BMI, stwierdzono u 105 osób (69%). Porównując zebrane informacje stwierdzono, że u pacjentów otyłych dolegliwości bólowe kręgosłupa przed hospitalizacją trwały średnio 108,6 mies. i 157,6 mies. u pozostałych. Czas trwania poszczególnych nawrotów bólu krzyża w grupie osób otyłych był istotnie statystycznie krótszy, a różnica wynosiła 1,02 mies. Wśród pacjentów grupy I (do 30 BMI) u 56,9% stwierdzano rodzinne występowanie bólu krzyża, w grupie chorych otyłych odpowiednio u 32,1%. W grupie chorych otyłych wykształcenie podstawowe, średnie i wyższe miało odpowiednio 41, 58 i 1% badanych. W pierwszej grupie odpowiednio 17, 66 i 17%. Dla grup z wykształceniem podstawowym i wyższym uzyskano istotność statystyczną. Wśród badanych pacjentów uzyskano także istotne różnice w pomiarach antropometrycznych. Kąt przodopochylenia kości krzyżowej w grupie otyłych chorych wynosił 26,89o, w pierwszej grupie pacjentów 35,6o. Stwierdzono także różnicę w kącie lordozy lędźwiowej, który w grupie chorych z ponad 30 BMI wynosił 25,95o, a w pierwszej grupie chorych 38,89o. Uzyskane dane wskazują na wpływ otyłości na przebieg zespołu bólowo-korzeniowego wywołanego dyskopatią lędźwiową.