Celem pracy była ocena stężenia białka MGP w surowicy osób chorych na idiopatyczną chorobę zwyrodnieniową stawów w późnej fazie choroby. Grupę badaną stanowiło 12 osób chorych na idiopatyczną chorobę zwyrodnieniową stawów w jej końcowym stadium, a grupę kontrolną 14 osób zdrowych. W surowicy krwi żylnej, pobranej w warunkach standardowych, oznaczono stężenie białka MGP. Badania laboratoryjne wykonano metodą immunoenzymatyczną ELISA. Stężenie MGP w surowicy osób z chorobą zwyrodnieniową stawów było znamiennie mniejsze niż w surowicy osób zdrowych. Pacjenci z obu grup byli w porównywalnym wieku. Poziom MGP w surowicy był niezależny od wieku – zarówno u osób chorych, jak i zdrowych. Zaobserwowano, że im dłużej pacjenci odczuwali dolegliwości bólowe, tym mniejsze było u nich stężenie MGP w surowicy. Słaba ujemna korelacja łączyła stężenie MGP w surowicy z czasem, jaki upłynął od pierwszych dolegliwości bólowych do endoprotezoplastyki chorego stawu. Analiza krzywej ROC wskazuje na bardzo dobre własności różnicujące białka MGP w przypadku późnego stadium choroby zwyrodnieniowej stawów. Małe stężenie białka MGP w surowicy może stanowić przyczynę kalcyfikacji chrząstki stawowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów. Wydaje się, że pomiar stężenia MGP w surowicy ma dużą wartość w laboratoryjnej diagnostyce choroby zwyrodnieniowej stawów.