Cel pracy: Ocena wpływu kompleksowej rehabilitacji na kondycję psychiczną i emocjonalną oraz na jakość życia pacjentek z wielomiejscowymi zmianami zwyrodnieniowymi w układzie ruchu.
Materiał i metody: Badaniem objęto 31 chorych z wielomiejscowymi zmianami zwyrodnieniowymi w układzie ruchu. W terapii stosowano 2 metody usprawniania: grupa I – fizykoterapia tradycyjna i kinezyterapia – ćwiczenia w wodzie (n = 18), grupa II – krioterapia i kinezyterapia (n = 13). Pacjentki były badane 3-krotnie: przed rozpoczęciem leczenia, po 4 tygodniach rehabilitacji i po 3 miesiącach od zakończenia usprawniania. Zastosowano kwestionariusz GHQ-28 oceniający stan psychiczny, kwestionariusz SF-36 do oceny jakości życia oraz codzienną subiektywną ocenę nasilenia bólu. Wyniki badań zostały poddane analizie statystycznej.
Wyniki: Na podstawie kwestionariusza subiektywnej oceny nasilenia bólu wykazano porównywalne w obu grupach zmniejszenie procentowego nasilenia bólu. Ból uległ redukcji w obu grupach badawczych także wg kwestionariusza SF-36, a zmniejszenie dolegliwości bólowych utrzymywało się w obu grupach po 3 miesiącach od zakończenia leczenia. Na podstawie kwestionariusza GHQ-28 stan psychiczny i emocjonalny badanych pacjentek po rehabilitacji, zarówno leczonych ćwiczeniami w wodzie (I), jak i po krioterapii (II), wyraźnie się poprawił. W grupie I bezpośredni efekt po leczeniu był wyraźny, po 3 miesiącach poprawa ustępowała, ale stan chorych nie powracał do wyjściowego, natomiast w grupie II następowała wyraźna i trwała poprawa zdrowia.
Wnioski: Kompleksowa rehabilitacja w chorobie zwyrodnieniowej stawów, bez względu na zastosowane metody usprawniania, redukuje ból oraz wpływa korzystnie na stan emocjonalny i psychiczny chorych. Poprawa w obszarach życia psychicznego i emocjonalnego następowała wraz z ustępowaniem dolegliwości bólowych.