Rozpoznanie twardziny układowej (TU) nie zawsze jest łatwe, szczególnie we wczesnym okresie choroby. Ma to związek z dużą zmiennością rozległości zmian skórnych, różnym stopniem zajęcia narządów wewnętrznych, bardzo zmienną dynamiką przebiegu choroby. Rokowanie co do tempa postępu choroby jest często trudne do przewidzenia. Podział chorych na podgrupy o różnym przebiegu choroby, z różnym nasileniem zajęcia narządów wewnętrznych, ze specyficznymi objawami klinicznymi pozwala łatwiej ustalić rokowanie w TU. Podejmowano wiele prób ustalenia jednoznacznych kryteriów klasyfikacyjnych, pomocnych w rozpoznaniu choroby przebiegającej z zajęciem narządów wewnętrznych. Bardzo istotne w ocenie chorych na TU jest określenie, czy choroba jest w fazie zmian aktywnych, czy też zaawansowanych, nieodwracalnych. Ta ocena decyduje bowiem o rodzaju stosowanej terapii. Podejmowane są również próby ustalenia indeksu aktywności choroby, a także skali stopnia uszkodzenia poszczególnych zajętych procesem chorobowym narządów. W pracy podjęto próbę przedstawienia metod oceny aktywności choroby oraz oceny ich przydatności do ustalenia właściwej terapii. Intensywne leczenie immunosupresyjne ma uzasadnienie w okresie dużej aktywności choroby, a nie w okresie, gdy mamy do czynienia z nieodwracalnym procesem włóknienia.