Cel : Powikłania ze strony układu oddechowego stanowią główną przyczynę zgonów pacjentów z twardziną układową (TU). Tętnicze nadciśnienie płucne i śródmiąższowa choroba płuc stanowią najistotniejsze z nich. Pacjenci są jednak często zdiagnozowani dopiero w późnym okresie choroby, dlatego też istotne jest opracowanie metody diagnostycznej do wczesnego wykrywania tych powikłań. Celem pracy była ocena wpływu wysiłku fizycznego na zmiany parametrów oddechowych.
Materiał i metody : Badania przeprowadzono wśród 32 pacjentów ze zdiagnozowaną TU; 72% pacjentów miało postać ograniczoną TU, 28% postać uogólnioną. Wykonywano pomiar zdolności dyfuzyjnej płuc dla tlenku węgla (DLCO), natężonej pojemności życiowej (FVC), natężonej objętości wydechowej pierwszosekundowej (FEV1) oraz całkowitej pojemności płuc (TLC) w spoczynku oraz bezpośrednio po zakończeniu wysiłku fizycznego.
Wyniki : Pod wpływem wysiłku fizycznego obserwowano wzrost DLCO od 59,7% do 68,1% wartości należnej (p < 0,005). Nie stwierdzono natomiast istotnych statystycznie zmian wartości FVC, FEV1 oraz TLC.
Wnioski : U chorych na TU zdolność dyfuzyjna płuc dla tlenku węgla po wysiłku fizycznym uległa istotnej statystycznie poprawie w porównaniu z wartościami spoczynkowymi. Związane jest to z koniecznością zapewnienia właściwego utlenowania krwi tętniczej i wynika m.in. ze zwiększenia pojemności łożyska naczyniowego. W klinicznej interpretacji wartości DLCO należy uwzględniać oprócz stężenia hemoglobiny i objętości pęcherzykowej także wpływ wysiłku oraz związane z nim zmiany wielkości objętości rzutu serca.