Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) jest przewlekłą chorobą zapalną. Występuje u 6–42% chorych na łuszczycę. Przyczyna zarówno ŁZS, jak i łuszczycy nie jest znana. W przebiegu ŁZS obserwuje się zapalenie błony maziowej, powstawanie nadżerek kostnych, osteolizę (paliczków dalszych, dalszych nasad kości przedramienia czy kości nadgarstka), dochodzi do zmian destrukcyjnych z jednoczesną proliferacją. Występowanie zmian osteolitycznych w kościach biodrowych nie należy do typowego obrazu ŁZS. W pracy przedstawiono przypadek 48-letniego mężczyzny z rozpoznanym przed 10 laty ŁZS, leczącego się nieregularnie, u którego obserwowano ciężkie zaostrzenia choroby, postępujące wyniszczenie, zmniejszenie masy ciała, wysokie wykładniki stanu zapalnego oraz zmiany osteolityczne w kościach biodrowych sugerujące chorobę nowotworową. Przeprowadzono szeroką diagnostykę obrazową (wykonano m.in. badanie tomograficzne klatki piersiowej i jamy brzusznej, scyntygrafię, pozytonową tomografię emisyjną), która nie potwierdziła procesu rozrostowego. Ze względu na brak poprawy podczas leczenia lekami modyfikującymi przebieg choroby (metotreksat, cyklosporyna) zdecydowano o zastosowaniu leku biologicznego anty-TNF-α (infliksymab, a następnie adalimumab).