PRACA ORYGINALNA
Występowanie, swoistość i krzyżowa reaktywność przeciwciał antybakteryjnych ( Yersinia spp., Salmonella Enteritidis, Chlamydia trachomatis, Borrelia burgdorferi) oraz ich znaczenie w diagnostyce niesklasyfikowanych zapaleń stawów
Więcej
Ukryj
Data publikacji online: 16-03-2011
Reumatologia 2011;49(1):32-39
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Diagnostyka serologiczna niesklasyfikowanych zapaleń stawów o podejrzewanej etiologii infekcyjnej jest często uważana za podstawową z uwagi na opóźnione objawy kliniczne w stosunku do wystąpienia infekcji. W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych na 4830 surowicach pacjentów (w tym ok. 53% dzieci i młodzieży), hospitalizowanych w 2009 r. w 4 oddziałach klinicznych Instytutu Reumatologii w Warszawie. W badaniach zastosowano metodę immunoenzymatyczną (ELISA), a w przypadku konieczności potwierdzenia obecności przeciwciał dla Y. enterocolitica (u dzieci) i B. burgdorferi – metodę immunoblotting ( Western-blotting ). Analizując uzyskane wyniki, stwierdzono podwyższony poziom przeciwciał dla Yersinia spp. – w 35,3% surowic, dla S. Enteritidis – w 13%, Ch. trachomatis – w 10,6%, B. burgdorferi – w 14,7% (tab. I). Przeanalizowano występowanie przeciwciał poszczególnych klas w aspekcie ich przydatności diagnostycznej w określaniu infekcji. Szczególną uwagę zwracano na częste współwystępowanie w tej samej surowicy przeciwciał dla kilku drobnoustrojów (w tych samych klasach – w 56,8%, w różnych klasach – 20,7%) (tab. III, IV). Potwierdzono obecność swoistych przeciwciał klasy IgA dla Yersinia spp. w 60,8%, a klasy IgG – w 86,7%. Podobne badania nad swoistością przeciwciał dla B. burgdorferi wykazały ich potwierdzalność w 82,2% dla klasy IgG oraz w 45,9% dla klasy IgM (tab. II). Dodatkowo dokonano szczegółowej analizy częstości występowania przeciwciał dla swoistych antygenów Y. enterocolitica i B. burgdorferi (ryc. 1, 2). Diagnostyka serologiczna niesklasyfikowanych zapaleń stawów o podejrzewanej etiologii bakteryjnej: Yersinia spp., S. Enteritidis , Ch. trachomatis , B. burgdorferi , jest przydatna z racji opóźnionych objawów klinicznych, jednakże obarczona wieloma trudnościami interpretacyjnymi, wynikającymi z:
• częstego wykrywania przeciwciał w jednej klasie, zwłaszcza IgG, które nie mają istotnego znaczenia w diagnostyce chorób infekcyjnych,
• jednoczesnego współwystępowania przeciwciał dla 2–3 drobnoustrojów, świadczącego o krzyżowej reaktywności, nadkażeniu i/lub odległym kontakcie z patogenem,
• konieczności w wielu przypadkach potwierdzenia wyniku metodami swoistymi, co jednak znacznie zwiększa koszty diagnostyki.
REFERENCJE (16)
1.
Braun J, Kingsley G, Van der Heijde D, et al. On the difficulties of establishing a consensus on the definition of a diagnosis investigations for reactive arthritis. J Rheumatol 2000; 27: 2185-2192. .
2.
Fendler C, Laitko S, Sörensen H, et al. Frequency of triggering bacteria in patients with reactive arthritis and undifferentiated oligoarthritis and the relative importance of the tests used for diagnosis. Ann Rheum Dis 2001; 60: 337-343. .
3.
Sieper J, Rudwaleit M, Braun J, et al. Diagnosing reactive arthritis. Role clinical setting in the value of serologic and microbiologic assays. Arthritis Rheum 2002; 46: 319-327. .
4.
Rihl M, Klos A, Köhler L, et al. Reactive arthritis. Best Pract Res Clin Rheumatol 2006; 20: 1119-1137. .
5.
Gaston JS, Lillicrap MS. Arthritis associated with enteric infection. Best Pract Res Clin Rheumatol 2003; 17: 219-239. .
6.
Mäki-Ikola O, Leirisalo-Repo M, Kantele A, et al. Salmonella-specific antibodies in reactive arthritis. J Infect Dis 1991; 164: 1141-1148. .
7.
Toivanen A, Toivanen P. Reactive arthritis. Best Pract Res Clin Rheumatol 2004; 18: 689-703. .
8.
Hannu T, Inman R, Granfors K, et al. Reactive arthritis or post-infections arthritis? Best Pract Res Clin Rheumatol 2006; 20: 419-433. .
9.
Franz JK, Krause A. Lyme disease (Lyme borreliosis). Best Pract Res Clin Rheumatol 2003; 17: 241-264. .
10.
Sieper J, Braun J. Problems and advances in diagnosis of reactive arthritis. J Rheumatol 1999; 26: 1222-1224. .
11.
Schnarr S, Franz JK, Krause A, et al. Lyme borreliosis. Best Pract Res Clin Rheumatol 2006; 20: 1099-1118. .
12.
Isomäki O, Vuento R, Granfors K. Serological diagnosis of salmonella infections by enzyme immunoassay. Lancet 1989; 1: 1411-1414. .
13.
Rudwaleit M, Richter S, Braun J, et al. Low incidence of reacvtive arthritis following a Salmonella outbreak. Ann Rheum Dis 2001; 60: 1055-1057. .
14.
Kuipers JG, Zeidler H, Köhler L. How does Chlamydia cause arthritis? Rheum Dis Clin N Am 2003; 29: 613-629. .
15.
Witecka-Knysz E, Klimczak M, Lakwa K i wsp. Borelioza: dlaczego diagnostyka jest taka trudna? Diag Lab 2007; 13: 11-13. .
16.
Chmielewski T, Tylewska-Wierzbanowska S. Borelioza z Lyme, laboratoryjne metody rozpoznawania zakażenia. Diagn Lab 2007; 14: 5-7.
Copyright: © Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie. This is an Open Access journal, all articles are distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0) License (
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/), allowing third parties to copy and redistribute the material in any medium or format and to remix, transform, and build upon the material, provided the original work is properly cited and states its license.