Rybosomalne białko P jest pentamerem, zbudowanym z 3 fosfoprotein: P0, P1 i P2, o masach cząsteczkowych, odpowiednio: 38, 19 i 17 kDa. Przypuszcza się, że białka P są konieczne do wszystkich 3 etapów syntezy białek oraz regulacji aktywności GTP-azy rybosomalnej, jednak dokładne określenie roli tych białek w rybosomie wymaga dalszych badań. Przeciwciała przeciwko rybosomalnemu białku P reagują z co najmniej jednym epitopem wspólnym dla wszystkich 3 fosfoprotein i mają powinowactwo do struktur pierwszorzędowych ich determinant antygenowych obecnych na C-końcowych 22-aminokwasowych łańcuchach białek. Do wykrywania przeciwciał anty-P stosuje się metody ELISA i immunoblotting. W publikacjach są znaczne rozbieżności na temat częstości występowania przeciwciał anty-P. Według jednych autorów stwierdzano je u 5–10% chorych na toczeń rumieniowaty układowy (TRU), podczas gdy inni opisują ich obecność u 42% chorych. Liczne dane z literatury wskazują na korelacje tych przeciwciał z obrazem klinicznym TRU. Obecność anty-P wiąże się z rozwinięciem choroby o wysokiej aktywności, z ryzykiem zajęcia ośrodkowego układu nerwowego, nerek, wątroby czy powikłaniami hematologicznymi.