Borelioza z Lyme ma bogatą symptomatologię i w znacznym odsetku przypadków może przypominać wczesne stadia układowej choroby tkanki łącznej. Część pacjentów trafia po wizycie u lekarza POZ do reumatologa. Reumatolog może zlecić badania autoprzeciwciał „markerowych” oraz na obecność przeciwciał bakteryjnych (przeciwko Borrelia burgdorferi). Odsetek wyników dodatnich w kierunku B. burgdorferi jest znikomy (14,7%), istnieje zatem problem wiarygodności tych wyników. Seronegatywność pod względem obecności swoistych przeciwciał dla B. burgdorferi dotyczy ok. 30–40% surowic pacjentów z podejrzeniem boreliozy, łącznie z pacjentami z potwierdzonymi w wywiadzie ukąszeniami przez kleszcza i wystąpieniem objawu patognomonicznego (rumienia wędrującego). Mimo że dysponujemy licznymi testami bakteriologicznymi, serologicznymi czy molekularnymi (PCR), diagnostyka boreliozy nastręcza trudności i może prowadzić do uzyskiwania wyników fałszywie ujemnych lub fałszywie dodatnich. Autorzy pracy skupili się na surowicach pacjentów seronegatywnych pod względem przeciwciał dla B. burgdorferi, w których wolne przeciwciała przeciwko B. burgdorferi zostały związane przez antygeny krętka i utworzyły krążące kompleksy immunologiczne (KKI). Celem pracy była analiza KKI pod kątem obecności przeciwciał przeciwko B. burgdorferi w trudnych diagnostycznie surowicach pacjentów, u których obraz kliniczny wskazywał na obecność zakażenia krętkiem z rodzaju B. burgdorferi (ryc. 1–7). Badania przeprowadzono na surowicach 54 chorych z wywiadem wskazującym na boreliozę. Zastosowano nowe metodyczne podejście do analizy obecności swoistych przeciwciał dla B. burgdorferi – wytrącanie i dysocjację KKI, a następnie oznaczanie w uzyskanej frakcji γ z osadu PEG przeciwciał swoistych dla B. burgdorferi. W 41 surowicach ujemnych w teście ELISA wytrącono frakcję γ z osadu PEG i powtórnie oznaczono przeciwciała dla B. burgdorferi. W 82% surowic wykryto obecność przeciwciał dla B. burgdorferi, głównie w klasie IgG. Wykonano test potwierdzenia metodą Western-blotting i w ponad 50% frakcji γ uzyskano potwierdzenie obecności tych przeciwciał, w 22% surowic uzyskano wyniki wątpliwe, w pozostałych 28% frakcji  występowały co najmniej przeciwciała dla antygenu p41. Autorzy mają nadzieję, że opracowane przez nich nowe podejście, po niezbędnych dla celów rutynowej diagnostyki uproszczeniach, znajdzie zastosowanie w serodiagnostyce boreliozy. Jest to cel przyszłych badań, jakie będą prowadzone w Zakładzie Mikrobiologii i Serologii IR przy współpracy z innymi zakładami.