Cel pracy: Celem pracy była obiektywna ocena skuteczności leczenia etanerceptem u pacjentów z młodzieńczym idiopatycz­nym zapaleniem stawów (MIZS).
Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 33 dzieci przed i po zastosowaniu leczenia etanerceptem: po 6 mies. (33 dzieci), po roku (24 dzieci), po 1,5 roku (18 dzieci) i po 2 latach (13 dzieci). Do badania wykorzystano Index Disease Activity Score DAS28, metodę sondażu diagnostycznego i systematyczną analizę dokumentacji medycznej pacjentów zakwalifikowanych do programu leczenia biologicznego.
Wyniki: Z analizy wynika, że przed rozpoczęciem terapii dzieci chore na MIZS wykazywały znamiennie statystycznie wyższy średni poziom aktywności choroby (X = 5,82 &#177;0,77) niż w 6. mies. trwania leczenia (X = 2,65 &#177;1,03) (t = 2,48, p < 0,001). Ponadto wykazano, że aktywność choroby u dzieci z MIZS po 6 mies. leczenia biologicznego (X = 3,33 ±0,77) była znamiennie statystycznie niższa niż po roku leczenia (X = 3,74 ±0,67) (t = 2,50; p < 0,05). Różnica średniego poziomu zmiany aktywności choroby po 1,5 roku leczenia biologicznego (X = 3,86 ±0,80) okazała się natomiast znamiennie wyższa niż po 6 mies. leczenia (X = 3,46 ±0,81) (t = 2,28; p < 0,05). Statystycznie nieznamienne okazały się różnice średniego poziomu zmiany aktywności choroby po 6 mies. leczenia (X = 3,67 ±0,81) i po 2 latach leczenia (X = 3,98 ±0,64) (t = 1,61; p > 0,05).
Wnioski: Leczenie biologiczne u dzieci z MIZS powoduje znaczną zmianę aktywności choroby w ocenie obiektywnej, przynosząc korzystne efekty terapeutyczne.