Bisfosfoniany (BS) od wielu lat odgrywają istotną rolę w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej. W ostatnim czasie faktem stały się również wskazania do ich stosowania u mężczyzn oraz w osteoporozie indukowanej podawaniem glikokortykosteroidów i w niektórych innych osteoporozach wtórnych. Opracowanie doustnych preparatów BS podawanych raz na tydzień lub raz w miesiącu pozwoliło zmniejszyć częstość objawów niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Dostępność preparatów dożylnych BS umożliwiła wyeliminowanie objawów niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego, jednak kosztem częstszych reakcji ostrej fazy. Obserwacje z ostatnich lat wskazały na związek pomiędzy stosowaniem bisfosfonianów a występowaniem takich powikłań, jak martwica żuchwy czy złamania podkrętarzowe, co wywołało zainteresowanie bezpieczeństwem ich powszechnego i długoterminowego stosowania. W artykule podsumowano aktualny stan wiedzy o znaczeniu BS w leczeniu osteoporozy oraz działaniach niepożądanych w czasie ich wieloletniego stosowania, co ułatwi optymalizację czasu leczenia BS oraz podjęcie decyzji o ewentualnej przerwie w ich podaży u danego pacjenta.