Postępująca rzekomoreumatoidalna artropatia dziecięca to wrodzona dysplazja szkieletowa dziedzicząca się autosomalnie recesywnie. Choroba jest wynikiem mutacji genu WISP 3. Pierwotnie zmiany patologiczne dotyczą chrząstki stawowej ulegającej stałej degradacji i zanikowi. Ujawniające się ok. 3.–8. roku życia objawy klinicznie przypominają młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Choroba charakteryzuje się postępującą niezapalną poliartropatią małych i dużych stawów oraz zmianami w kręgosłupie. Pojawia się poszerzenie zarysów stawów obwodowych, a następnie postępujące ograniczenia ruchomości stawów obwodowych oraz kręgosłupa. W badaniach radiologicznych stawów widoczne jest poszerzenie dystalnych części kości długich i krótkich oraz zwężenie przestrzeni stawowej i uogólniona osteoporoza. W kręgosłupie typowe są niskie, zwężające się ku przodowi trzony kręgów (platyspondylia) z nieregularnym ukształtowaniem przedniej krawędzi trzonów kręgowych oraz zwężenie przestrzeni międzykręgowych. W diagnostyce różnicowej poza młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów należy wykluczyć inne układowe zapalne choroby tkanki łącznej, młodzieńcze spondyloartropatie, mukopolisacharydozy oraz inne wrodzone dysplazje kostne.