Zespół antyfosfolipidowy (antiphospholipid syndrome – APS) jest jednostką chorobową o charakterze interdyscyplinarnym, w której obrazie klinicznym największe znaczenie mają powikłania zakrzepowe i niepowodzenia położnicze. Na podstawie wieloośrodkowych obserwacji klinicznych wykazano, że do najczęściej występujących powikłań ciąży w przebiegu APS należą: nawracające poronienia w I trymestrze ciąży, utraty ciąż w II i III trymestrze ciąży, wcześnie występujący stan przedrzucawkowy i wcześniactwo. Pacjentkę z APS planującą ciążę należy poinformować o ryzyku wystąpienia powikłań w przebiegu ciąży. Ciężarne pacjentki z APS powinny być leczone przez zespół wielodyscyplinarny: reumatologa, położnika, a w uzasadnionych przypadkach również przez hematologa. Najważniejszym elementem leczenia ciężarnych pacjentek z APS jest wtórna profilaktyka przeciwzakrzepowa małymi dawkami kwasu acetylosalicylowego i heparyn. Zastosowanie hydroksychlorochiny jest zalecane u chorych na toczeń rumieniowaty układowy. Wizyty powinny się odbywać co 4 tygodnie, a od 26.–28. Hbd co 1–2 tygodnie. Pacjentki muszą być ściśle monitorowane pod kątem występowania objawów stanu przedrzucawkowego i/lub zakrzepicy.