Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) jest przewlekłą, zapalną chorobą niszczącą stawy. Choroba rozpoczyna się przeważnie zmianami skórnymi, do których stopniowo dołączają zmiany w obrębie stawów, zmiany o charakterze przerostowym w obrębie więzadeł, torebki stawowej i przyczepów mięśni. W zaawansowanym stadium choroby często niezbędne jest leczenie chirurgiczne polegające na plastyce stawu oraz rekonstrukcji okalających go tkanek miękkich. Usprawnianie pooperacyjne jest trudne z uwagi na dużą bolesność, szybko zachodzące procesy bliznowacenia tkanek operowanych i utrudnione gojenie się skóry z istniejącymi zmianami łuszczycowymi. Celem pracy jest przedstawienie algorytmu postępowania oraz specyficznych technik fizjoterapeutycznych stosowanych po synowektomii chirurgicznej stawu łokciowego u chorych na ŁZS (ryc. 1). Autorzy zwracają szczególną uwagę na konieczność szybkiego wprowadzenia usprawniania w celu przeciwdziałania usztywnianiu się stawu w pierwszych dniach po operacji. W pracy opisano techniki efektywnego zwiększania zakresu ruchu (ryc. 2), aktywizacji osłabionych grup mięśniowych i odtworzenia prawidłowego wzorca ruchu dla całej kończyny górnej.