Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa charakteryzuje się postępującym uszkodzeniem krążków międzykręgowych i chrząstki stawów międzywyrostkowych, co naraża na mikrourazy torebki stawowe i układ więzadłowy. Gojenie następuje poprzez miejscowy stan zapalny, a następnie rozwija się naprawczy rozrost tkanki kostnej. W przebiegu procesu zwyrodnieniowego dochodzi często do zaburzeń stabilności kręgosłupa, powstawania przepuklin krążków międzykręgowych lub do stenozy kanału kręgowego, co może spowodować uszkodzenie układu nerwowego. Oprócz bólów stawowych receptorowych pojawiają się wówczas bóle korzeniowe, neuropatyczne lub bóle typu neurogennego chromania przestankowego. Obraz kliniczny oprócz przewlekających się bólów kształtują powikłania neurologiczne w postaci niedowładów kończyn, zaburzeń czucia i zwieraczy pęcherza moczowego lub odbytu. W pracy omówiono postępy w leczeniu bólu, uwzględniając uwarunkowania psychosocjalne chorego, oraz postępy chirurgicznego leczenia powikłań choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Ponieważ samej choroby zwyrodnieniowej usunąć się nie da, sukcesem będzie sprowadzenie jej do postaci niemej klinicznie.