Podsumowano wyniki zastosowania synowektomii radioizotopowej u chorych na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS), leczonych w Klinice Reumatologii Wieku Rozwojowego Instytutu Reumatologii w Warszawie w latach 2005–2010. Rozpoznanie MIZS ustalano na podstawie klasyfikacji ILAR (tab. I). Najczęstsze postacie MIZS przebiegają z zajęciem kilku stawów (nie więcej niż 4), nierzadko dochodzi do zajęcia tylko jednego, zwykle dużego stawu. W dalszym przebiegu postaci wielostawowych czy układowych MIZS obserwuje się niejednokrotnie zahamowanie procesu chorobowego w kilku stawach, natomiast proces jest nadal aktywny w obrębie jednego czy dwóch stawów. U tych chorych, oprócz leczenia ogólnego, dużą rolę odgrywa leczenie miejscowe: iniekcje dostawowe glikokortykosteroidów (i.a. GKS), synowektomie chemiczne stawów kolanowych, synowektomie artroskopowe, leczenie chirurgiczne oraz radiosynowektomia. Radiosynowektomie wykonano u 20 pacjentów z MIZS, u 16 dzieci leczono jeden staw, a u 4 chorych – dwa stawy. W sumie wykonano radiosynowektomie 24 stawów: kolanowych – 20, skokowych – 3, nadgarstka – 1. Jednorazowym podaniem radio­farmaceutyku leczono 14 stawów, 10 stawów leczono dwukrotnie, 1 staw leczono trzykrotnie. Leczenie przeprowadzono z użyciem krzemianu itru w formie koloidowej, znakowanego ⁹⁰Y, lub siarczku renu w formie koloidowej, znakowanego ¹⁸⁶Re. U 13 dzieci stwierdzono dobry efekt kliniczny i istotną poprawę w badaniu ultrasonograficznym w 16 stawach (65%). Niezadowalający efekt kliniczny zaobserwowano u 7 chorych, dotyczący 8 stawów (35%). Wyniki badań zebrano w tabeli II. Działania niepożądane zaobserwowano u jednego dziecka (na 37 wykonanych zabiegów). Powikłanie dotyczyło owrzodzenia skóry po podaniu radiofarmaceutyku do stawu skokowego. Owrzodzenie wygoiło się w ciągu 3 tygodni. Synowektomia radioizotopowa jest cenną metodą terapeutyczną u dzieci chorych na MIZS w wybranych sytuacjach klinicznych, uzupełniającą leczenie podstawowe.