Zespół Sjögrena jest przewlekłą, autoimmunologiczną chorobą, w której dochodzi do zajęcia gruczołów wydzielania zewnętrznego i związanego z tym pojawienia się objawu suchości. Często stwierdza się również zmiany w innych układach i narządach (objawy pozagruczołowe) oraz częstsze występowanie chłoniaków wywodzących się z limfocytów B. Patogeneza choroby wciąż jednak nie jest do końca poznana. Obecnie stosowane kryteria diagnostyczne i klasyfikacyjne budzą kontrowersje i nie są powszechnie akceptowane. Skutkuje to opóźnieniem w czasie ustalenia właściwego rozpoznania. W 2003 r. powołano grupę ekspertów SICCA (Sjögren’s International Collaborative Clinical Alliance), której zadaniem jest opracowanie nowych kryteriów diagnostycznych i klasyfikacyjnych zespołu Sjögrena. W celu oceny skuteczności nowych metod terapii w latach 2007 i 2009 opublikowano trzy wskaźniki oceny aktywności procesu chorobowego SSDAI (Sjögren Syndrome Disease Activity Index), SCAI (Sjögren’s Systemic Clinical Activity Index) oraz ESSDAI (EULAR Sjögren's Syndrome Disease Activity Index). Celem pracy jest podsumowanie obecnie używanych kryteriów klasyfikacyjnych i wskaźników oceny aktywności procesu chorobowego u pacjentów z zespołem Sjögrena.